પરોઢ વિષય

કોઈ સવારને જયીને કહી દે રોકાઈ જા
સૂર્યની પેહલી કિરણને કહી દે રોકાઈ જા

રાત્રી તો આખી આખરે વિતી ગયી છે
સમય સીમા પણ પાર કરી દીધી છે
પણ મારું મન હજીય ના જાણે શેનું ભૂખ્યું છે
નીરસ થયી અજાણ્યા એવા નીરનું તરસ્યું છે
હ્રીદયને ઉઝેડી ઉઝેડી કૈક માંગે છે
રક્ત, અશ્રુ થી વધૂ આપેક્ષે છે

મારા મન હવે તો તું શાંત થયી જા
આવી પરોઢ પહર તું શાંત થયી જા

મારી ભોળી સમજને હવે હું શું કહું?
અજ્ઞાતનાં ભંડારમાંથી અજ્ઞાત કૈક કેમ શોધું?
તારી ઈચ્છાઓનું બસ નામ તો આપવું હતુ
શબ્દો ન હોય તો એક સંકેત તો આપવું તુ
મારા મનની વાત મારા મનને જ સમજાવું છું
નહિ હારયો પણ હા હું હવે તો થાક્યો છું

નહિ કહેતો હું તને તારી પીડા તુ ભૂલી જા
મારી આ પંક્તિઓની ભેટ સ્વીકારી તુ માની જા